આત્મકથા

આખરે મારી એક તરફા પ્રેમ ની જીત થઈ……

     હાશ, ક્યારની આ ખૂણામાં બધાની વચ્ચે છતાં એકલી ફાટી જવાની બીકે મે મારી જાતનું દુનિયાથી સંકોરીને જતન કર્યું હતું. આખરે એ ક્ષણ આવી જ ગઇ અને સૂરજ આથમે તે પહેલા આ દોરા એ મને એકદમથી પ્રેમથી પોતાની જાત સાથે બાંધી દીધી.

    અને અનાયાસે મારો હાથ મંગળસૂત્ર પર ફરી ગયો.

   રુડા બંધન નાં  સહેવાસ નાં  અહેસાસથી માત્ર હું ચગી ગઇ.

      આકાશમાં બીજા પતંગો ની વચ્ચે વટથી મારા પ્રેમના બંધનમાં બંધાઈને હું દિવાસ્વપ્નમાં વિહરવા લાગી…હું  મારું જીવન બિન્દાસ રીતે જીવતી હતી ત્યાં જ એક અદેખી બાજુવાળી પતંગે આવીને પોતાના પ્રેમી સાથે અમને નીચા પાડવા માટે લડવા લાગી.

      અમે પણ ખૂબ જ હિંમતથી તેમનો સામનો કર્યો અને અમારો પ્રેમ તેમને તોડી પાડવામાં સક્ષમ રહ્યો આ જોઈને લોકોએ ખુબ જ હર્ષોલ્લાસ માં આવી જઈને ચીચીયારીઓ  પાડવા લાગ્યા…

અને મારું મન પોકારી ઉઠ્યું કે કોઇ તૂટતું હોય તે વખતે આવો ઉલ્લાસના ના શોભે તને એ માનવ!!

   અચાનક જ થોડે દૂર દૂર રહેતા પેલા તૂટેલા પતંગ ના સગાવહાલાં ઓ પણ હવે અમારી સાથે લડવા આવી પહોંચ્યા મને કંઈ ખબર જ ના પડી કે અમારા કશાં જ વાંક ગુના વગર આ લોકો કેમ અમને નીચે પાડવા માટે એકત્ર થઈ રહ્યા છે?

         શેની ઈર્ષા છે આ બધા લોકોને??

      અમે તો એકબીજાને જોયા જાણ્યા વગર ત્રાહિત વ્યક્તિ દ્વારા બંધાયેલા,હજી તો સંસાર માંડવાની શરૂઆત કરીએ છીએ,એક-બીજાને સમજીયે, મુક્ત પંખીની જેમ હવા માં ઊડીએ તે પહેલાં આ લોકો અમને હંફાવવા કેમ આવી પહોંચ્યા છે?

        હજુ તો હું કશું સમજું વિચારું ત્યાં ફરી એકવાર આક્રમણ થયું અને આ વખતે અમારી લાગણીશીલ પરિસ્થિતિનો તે લોકોને લાભ મળ્યો અને અમારા પ્રેમનો મૃત્યુઘંટ વાગી ગયો….

      અને હું હજી તો  કપાણી જ હતી ત્યાં જ મેં પેલી ચિચિયારી “કાઈપો છે” ફરી સાંભળીને હું જાણે તુટતાં પહેલા કેટલી વાર રીબાણી અને અંતે વિવસ….લાચાર….છેક સુધી આશા સાથે કે હમણાં કોઈ આવશે અને અમને બચાવશે પણ “SHOW” જોવા વાળા તો તાળીઓ પાડી ને ખુશ થતા હતા…બચાવવા માટે એક હાથની એક સાથની જરૂર હતી પણ….

      પણ…. પણ આ શુ???  એક પતંગની વ્યથા સમી આત્મકથા વાંચતા-વાંચતા મારો આત્મા માં કેમ ઝણઝણી ગયો?

     મેં તરત જ Heading ને ફરી વાર વાંચ્યું કે “પતંગ ની આત્મકથા”જ છે ને??…. ક્યાંક  પતંગે તો કોઈની – (મારી) આત્મકથા કરવા  તો નથી માંડીને??
       હું જરા ધ્રુજી ગઈ અને મેં તે બુક ને ફટાફટ લાયબ્રેરીમાં સેલ્ફમાં ખૂબ જ પાછળ જઈને મૂકી દીધી કે કહો ને  છુપાવી જ  દીધી ……રખે ને દુનિયા વાંચી જાય તો??

      અને મે ફટાફટ ગોગલ્સ પણ પહેરી લીધા રખેને મારી આંખો વંચાય  જાય તો??

   ✍🏻સારિકા રાઈચુરા.
    Graceful dispersion.

અંતઃકરણ નો શ્ર્વાસ

         આજે આ ભૂખરા પથ્થરોં ને જોઈને હસવું આવી ગયું જે ચળકાટ આટલા વર્ષોથી તેણી નિહાળતી હતી તેની આ વરવી વાસ્તવિકતા હતી….

       આમ તો પાંત્રીસ વર્ષ પહેલાં જ આ વસ્તુનું તેને જ્ઞાન થઇ ગયું હતું પણ છતાં આજે વાસ્તવિકતાની સન્મુખ ઉભી હતી તો તેને માસુમ સી પોતાની નાનપણ ની  મુસ્કાન યાદ આવી ગઈ અને હસાઇ પડાયું.

         હા 45 વર્ષ પહેલા તેણે પોતાની જાતને જે વચન આપ્યું હતું તે વચન તેણે આજે પૂરું કર્યું હતું,તેનો તેની આત્માને સંતોષ હતો પણ જેના માટે તે વચન આપ્યું હતું તે વસ્તુ વિષય સંપૂર્ણપણે બદલાઇ ગયો હતો તે હકીકત હતી પણ છતાં પોતાની માતાને જે વચન આપ્યું તે પાળીને બતાવ્યું તેની ખુશી તેના ચહેરા ઉપર સ્પષ્ટ છલકાતી હતી પણ નિહાળવા માટે ત્યા કોઈ હાજર જ ન હતુ.

        ખુંદી રહેલા પગે સતર્ક કરીને  મગજને સક્રિય રહેવા માટે આદેશ આપ્યો ને મગજ એ તરત જ વિચારો ની બારી પર પડદો પાડી ને યાદો ને ડોકિયાં કરવાની મનાઈ ફરમાવી અને આંખ કાન હાથ-પગને હુકમ કર્યો કે સત્વરે કામે લાગી જાઓ સમય ખૂબ જ મર્યાદિત છે.

     હા ખરી વાત હતી કે સમય ખૂબ જ મર્યાદિત હતો તેની પાસે પણ સાચું કહું તો જીવન મા સમય હંમેશા મર્યાદિત હોય છે અને  આપણને સંપૂર્ણ જ્ઞાન હોવા છતાં આપણે અભિમાનની મનુષ્ય આપણુ કામ સમજપૂર્વક પતાવતા નથી અને સમય આપણા પણું છીનવી ને લઈ જાય છે પછી જ કિંમત સમજાય છે પણ ત્યારે…..અરે આમ કેમ છે આજે ફરી વિચારો ચાલુ થયા? મને તો ‘વર્તમાન’ માં રહેવાની આદત છે પણ ખબર નથી પડતી આજે કેમ મારી સાથે આવું થાય છે કે મારું મન વારંવાર અહીં-તહીં કેમ ભટકી જાય છે?
   
       તેણે તરત જ ત્યાંથી યોગ્ય ગણાતી, અને તેને જે સૂચનાઓ અપાતી હતી તે પ્રમાણે બધા જ નમૂનાઓને ભેગા કરવા લાગી, સંતુલન વારંવાર ગબડતું હતું  પણ આના માટે તેને ખૂબ જ કઠિન અભ્યાસ કર્યો હતો માટે તે પોતાનું શરીર નુ સંતુલન તો સાચવી શકતી હતી પણ ગબડતા માનસિક સંતુલન વિશે તેણે ક્યારેય વિચાર કે અભ્યાસ કર્યો ન હતો અને એટલે તે પોતાના માનસિક સંતુલન જાળવવામાં સતત નિષ્ફળ જઈ રહી હતી તેવું તેને વારંવાર લાગવા માંડ્યું હતું છતાં ઈમાનદારી થી તેણે વિચારો ને હડસેલી અને પોતાને સોંપવામાં આવેલા દરેકે દરેક કાર્યને સંપૂર્ણ રીતે ન્યાય આપ્યો.

        પાછા ફરવાનું count down શરુ થઈ ગયું હતું.

     તેને 20 મિનિટ પછી આ જગ્યા છોડીને નીકળી પડવાનું છે તેવો આદેશ મળ્યો તેણે ક્ષણેક્ષણનો ઉપયોગ કરવાનું વિચારી ને ફટાફટ પોતાનું કામ ૧૨ મિનિટની પતાવી દીધું અને બાકીની આઠ મિનિટ તેણીએ સ્વયમ ને ફાળવી.
        તેણી ને પહેલેથી જ ખબર હતી કે જીવનમાં એક જ વખત તે આ જગ્યાએ આવી શકશે આના પછી ક્યારેય પણ તે જીવતે જીવત અહીં આવી નહીં શકે, એટલે મર્યા પછી અવાશે અહીંયા?  ને ફરી પાછુ  એજ હાસ્ય તેના મુખ પર રેલાઈ  ગયું….અને પોતાનો તે માસુમ ચહેરો યાદ આવી ગયો……પોતાના બાળપણ ચહેરો… અને તે પોતાની જાતને રોકી ન શકી અને ત્યાં જ ઉંધી ઊંઘી ગઈ જાણે કોઈ ને વળગી પડવાનું ના હોય તેવી જ રીતે….
        જાણે પોતાની માતાને નાનપણમાં આપેલું વચન કે હું આવીશ તને મળવા ચોક્કસ આવીશ….આવીશ ફક્ત તને વળગવા… ત્યારે જે લાગણીઓ નો ઉભરો આવેલો તે જ તેણે અત્યારે અનુભવ્યો.
       કહેવાય છે કે દરેક માતા પિતાને પોતાની દીકરી હંમેશા ચાંદ જેવી જ લાગે પણ અહીં તો એક પુત્રી હતી જેને પોતાની માતા હંમેશા ચાંદ જેવી લાગતી!
      હા,  અને લાગે જ ને કારણ કે નાનપણથી જ તેને પોતાના નાનાજી દ્વારા સમજ આપવામાં આવેલી કે બેટા ભગવાનને જે લોકો ખુબ જ ગમતા હોય ને તો તેને પોતાની પાસે બોલાવી લે છે તે બધા આ તારાઓની ઉપર ઘર બનાવી ને વસે છે અને પ્રભુજી સાથે રહે છે…. તો ત્રણ વર્ષની ‘કલ્પના’ એ પૂછ્યું કે નાનાજી હું આટલા બધા તારાઓ માથી મારી મમ્મી કયા તારા ઉપર રહે છે તે કઈ રીતે ઓળખીશ….ત્યારે સહેજ વિચારીને નાનાજી એ કહેલું કે તારી મમ્મી ખૂબ જ સરસ હતી તારા જેવી જ, અને ભગવાનને તે ખૂબ જ પ્રિય હતી માટે ભગવાને તેને રહેવા માટે તારા નહીં પણ ચંદ્ર આપ્યો છે માટે નાનકડી કલ્પના ને શોધવામાં પણ સરળતા રહે અને આખી રાત ચંદ્રની કિરણો દ્વારા તારી મમ્મી તારુ ધ્યાન પણ રાખી શકે ને  અને દિવસે તો અમે બધા છીએ જ ને!

         બસ ત્યારથી કલ્પનાથી એક જ કલ્પના હતી કે મારી મમ્મી ચંદ્ર ઉપર રહે છે આખી રાત મારી આસપાસ રહી અને મારું ધ્યાન રાખે છે મને વીંટળાઈ રહે છે તેના કિરણો તેના હાથ છે એટલે મને વળગી પણ શકે અને વહાલ પણ કરી શકે છે.

      થોડી મોટી થઇ સમજણ કેળવાણી એ પછી તેને આ બધું પરીકથા જેવું તેને લાગતું પણ છતાં મમ્મી ની હાજરી તે સતત અનુભવ્યા કરતી.
   
      એક વખત અગાસી પર સુતા સુતા તેણે ફરી નાનાજી ને પ્રશ્ન કર્યો કે મારે મારી મમ્મી ને મળવું છે, મારે તેને ખરેખર વળગવું છે, ત્યારે નાનાજી એ કહેલું કે તેના માટે તારે મોટું થવું પડે પછી હું તને મમ્મીને મળવા માટે જવા દઈશ….અને પોતે મમ્મી ને ચંદ્ર ઉપર જઇને મળશે અને વળગશે તેવું તેણે ચંદ્ર ને  જોતાં-જોતાં પોતાની જાતને વચન આપ્યું અને તેની કલ્પના કરતાં કરતાં સંતોષ થઈ સુઈ ગઈ.

      જેમ જેમ તેણી મોટી થઈ તેમ તેમ વાસ્તવિકતા એ તેને પોતાના બાણ વિંધવા માંડ્યા… તેને મૃત્યુ ની હકીકત સમજાઈ ગઈ પણ છતાં ચંદ્ર પ્રત્યેનું આકર્ષણ જરા પણ ઓછું ન થયું અને જેટલી વાર ચંદ્રને  નિહાળતી એટલી વાર  તેને પોતાનું વચન યાદ આવી જતું- પોતાની મમ્મી ને આપેલુ વચન.

        Bip machine નો ઘોંઘાટ ચાલુ થયો અને સ્પેશ શટલ મા પાછા ફરવાના આદેશો તેને પૃથ્વી ઉપરથી મળવા માંડ્યા…તેણે પરાણે પોતાની જાતને ઊભી કરવાનો પ્રયત્ન કર્યો પણ જાણે ખરેખર તે પોતાની મમ્મીની બાહો મા જ હોય ને તેવો તેને અહેસાસ થયો…. અહી ગુરુત્વાકર્ષણ ના  બળનો  નિયમ લાગુ પડતો નહોતો પણ છતાં તેને અજીબ સ્પંદનો અહેસાસ થયો.

     પૃથ્વીની લેબ માંથી ઘણા બધા અવાજો દ્વારા તેને વારંવાર સૂચનાઓ આપવામાં આવી કે જલ્દીથી જલ્દી સ્પેશ શટલ પર પાછી ફરે…જલદી કરવા માટેના નિર્દેશન આપવા મા આવ્યા પરંતુ તેને પોતાની માતાથી વિખુટા પડવાની જરા પણ ઈચ્છા ન થઈ અને તેણે મનોમન અહીં જ રોકાઇ જવાનો દ્રધ નિર્ણય લઈ લીધો.
       ત્યાં જ પૃથ્વી પરના ઘણા બધા અવાજ વચ્ચે એક મધુર અવાજ આવ્યો ‘મમ્મા’ પ્લીઝ જલ્દી થી ઉભા થઈને ‘યાન તરફ પ્રયાણ’ કરો હું તમને મળવા,તમને વળગવા માટે તમારી રાહ જોઈ રહી છું….. ને એકાએક પેલા સ્પંદનો એ કલ્પના ને પોતાનામાંથી જાણે આઝાદી ના આપી દીધી હોય અને તેણી એક પણ ક્ષણનો વિલંબ કર્યા વગર યાન તરફ દોડે છે અને તેમાં સવાર થઈ ગઈ.


       થોડી સ્વસ્થતા કેળવાતા તેણે પોતાના બધા જ ટીમ મેમ્બર સાથે વાત કરી પછી તેણે પોતાના ફેમિલી જોડે પણ વાત કરી ત્યારે અચાનક જ તેને યાદ આવ્યું કે તેની દીકરી તો લેબમાં હતી જ નહીં તો તેનો અવાજ કેવી રીતે આપ્યો? ત્યારે તેના પિતાએ કહ્યું કે તારા નાનાજી એ જેમ તારી મમ્મી ચંદ્ર ઉપર રહે છે તેમ તને  કહેલું તેમ મારે મારી દોહિત્રી ને કહેવું નહોતું કે “તારી મમ્મી પહેલા ચંદ્ર પર છે.”
  
✍🏻સારિકા રાયચૂરા.
      Graceful Dispersion.

અપરાધ

Ok મમ્મી,

તું એમ કહેવા માંગે છે ને કે ઘણા બધા એવા કેદીઓ છે જે પ્રોફેશનલ ગુનેગાર નથી પણ ઘણી વખત જેમ આપણે આપણું મગજ નો કંટ્રોલ  ગુમાવી બેસીએ છીએ અને કોઈ ભૂલ આપણાથી થઈ જાય તે રીતે તેઓ થી પણ તે ભૂલ જાણતા કે અજાણતા… સ્વરક્ષણ માટે કે સ્વજન ના રક્ષણ માટે તેમનાથી કોઈ મોટો ગૂનો કે ખૂન થઈ ગયું હોય છે અને એ માટે તેઓ જેલના સળિયા પાછળ પૂરાયેલા હોય છે…..તો તે લોકો નો innocent past ને ધ્યાન મા રાખી ને તેમને એક chance આપવો જોઇએ કે તે લોકો પોતાની રીતે સ્વતંત્ર જીવન જીવી શકે!!

અને ઘણા રીઢા ગુનેગાર એવા પણ છે જેમને સુધરવું હોય છે જો સમાજ ચાન્સ આપે તો…..

         માટે આપણે ભલે તેઓને નાનો-મોટો કોઈપણ ગુનો કરી અને જેલમાં સળીયા પાછળ છે પણ આપણે તેમને પણ એક કે એકથી વધારે ચાન્સ આપવો જોઈએ સુધારવા માટે….. પોતાની રીતે મુક્તપણે પોતાની જિંદગી જીવવા માટે!!!
આઝાદ પંખીઓ ની જેમ આકાશ મા ઉડવા માટે!!!
બરાબર ને…??

I think you are right mom!!

માનવ અધિકાર પંચ ના  employee રક્ષાબેન પોતાની દિકરી ને પોતાની વાત સમજાવી શક્યા માટે મનમા ને મનમા ખૂબ જ ખુશ થાય છે….

   આ વાર્તાલાપ સાંભળતા જ નિર્દોષ પાંજરે પુરાયેલા
“LOVE BIRDS “એક બીજા ની સામે જોઈ ને વિચારવા લાગ્યા કે આપણી “સુંદરતા”કદાચ આ બધા અપરાધીઓ ના અપરાધ કરતાં મોટી હશે માટે જ આપણને તો એક પણ chance  નથી મળતો મુક્ત આકાશમાં ઉડવા માટે!!!

✍Sarika Raichura
Gracefuldispersion.

ચક્રવ્યૂહ

સાત કોઠા વાળા ચક્રવ્યુહ ની રચના કરવા માટે જેટલી સુઝબુઝ તેના સેનાપતિની જરૂરી છે તેટલી જ આવડત ડ્રમ વગાડવા માણસોની પણ હોય છે.

એક સરખો તાલ,લય, બેસાડી તે દરેક દરેક સૈનિક ને ચક્રવ્યૂહ રચતી વખતે આગળ પાછળ કેટલું પ્રયાણ કરવાનું છે….ડાબી બાજુએ થી જમણી બાજુએ કેટલા ડગલા જવાનુ છે કે જમણી થી ડાબે કેટલું જવાનુ છે તેનુ દિશા નિર્દેશન આ ડ્રમવાળા લોકોએ આપવાનુ હોય છે.ડ્રમ નો અવાજ ખૂબ જ મોટો હોય છે જેનાથી ગમે તેવી મોટી સેના ને પણ તેનો અવાજ સરસ અને સ્પષ્ટ સમજાઈ જાય પણ આ ડ્રમ વગાડનાર ના કાન આ અવાજ સહન કરવા મા સક્ષમ નથી હોતા ને ઘણીવાર એકજ યુધ્ધ મા જ તેની શ્રવણેન્દ્રિય નાશ પામે છે. આ વાસ્તવિકતા ની ખબર હોવા છતા તે ફરજ પ્રત્યે હંમેશા વફાદાર રહે છે.

         ખરેખર તેઓ ને લડતા આવડતુ જ નથી…તેઓ સૈનિક નથી હોતા, આ લોકો ને દિવસો સુધી ખબર પણ નથી હોતી કે કયા દિવસે તેમની જરૂર પડશે ? જરૂર પડશે કે કેમ તેની પણ અનિશ્ચિતતા છતાં પણ હમેશા સજાગ.
          દુશ્મન સામેનાં આ ડ્રમ વાળા ને હણી નાખે ને તો આવી પાવરફૂલ વ્યૂહરચના શક્ય જ નથી છતાં પણ શસ્ત્રવિહીણ ઉપર ક્યારેય કોઈ બાણ, તલવાર, કે ભાલો ચલાવતા નથી,યુદ્ધ ના આરંભ થીઅંત સુધી આ લોકો સુરક્ષિત રહે છે.

          ચક્રવ્યૂહ જોડે તેનો  અતૂટ નાતો છતાં પણ તેની રચના ની મથામણ, લડત બધા થી અજાણ.

          આપણામાંથી ઘણા લોકો આવાજ હોય છે પોતાના ઘેરા ને સુરક્ષિત રાખવા મથતા હોય છે.. …સદા પ્રયત્નશીલ હંમેશા સજાગ કે ક્યારે મારી જરૂર જણાય અને હું પણ ઉપયોગી થાવ પણ ખરેખર વાસ્તવિક જીવન મા તેઓને  કોઈ પણ સાથે યુદ્ધ કરવું જ નથી હોતું  બસ જરૂર પડે તો પોતાની સેનાને મદદ કરવાની આટલી જ ઇચ્છા બસ .

 

           પણ દર વખતની જેમ આ વખતે પણ સામે કુટુંબ એમનો દુશ્મન થઈને આવી ને ઊભો રહી જાય છે તે જાણીતો દુશ્મન હોય છે જે  આપણી આવડત, આપણી અનઆવડત, આપણી યુદ્ધ ન કરવાની ખેવના, યુદ્ધ કરતા ન આવડવાની  આપણી કમજોરી બધુ જ ખબર હોવા છતા પણ અહીં દુશ્મન વાકબાણ વડે તે લોકો ને વીંધી નાખે છે, કપટતાની તલવાર અને આક્ષેપો નો ભાલો ફેકી ને તેમના સ્વમાન નું શિરછેદ કરી દે છે.

          યુદ્ધભૂમિ ના યુદ્ધ મા અને આપણા જીવન ના યુદ્ધ મા ખૂબ જ સામ્યતા હોય છે. જે નબળા હોય, ધાર્મિક હોય તેને  હંમેશા દુખ ભોગવવુ પડે છે.
 

      સાત કોઠા વડે સૂરક્ષાએલો પોતાના ઘર-મહેલ ને તૂટતાં સહન કરવાની ક્ષમતા ગુમાવી દે છે .

✍🏻 Sarika Raichura
Graceful Dispersion

મનોવ્યથા

હું ઘઉંવર્ણી, થોડી શ્યામ, મારા આખા કુટુંબમાં હું સૌથી દેખાવમાં નબળી, બધા જ લોકો હું જાગતી હોય ત્યારે “કાગડી” “કાળકા માતા”,”કાળી બાઇ” જેવા શબ્દોથી જ મને બોલાવે અને મારું આત્મ વિશ્વાસ તોડી-મરોડી નાખે.

જો મે કાળા કપડાં પહેર્યા હોય તો તેઓ મને ચીડવે કે કાળી એ કાળું પહેર્યું, જો સફેદ કપડાં પહેરું તો કહેશે કે ‘ચેસબોર્ડ’આવ્યું, જો પીળા કપડાં પહેરું તો કહેશે કે ટેક્સી આવી, રાખોડી કલરના કપડાં પહેરું તો કહે કે સ્મશાનની રાખ.

બધા ને એમ જ કહેતાં કે અમારે તો રોજે રોજ ભૂત જોવાનું.

તેમ મને ખૂબજ હેરાન પરેશાન કરતા અને વિકૄત આનંદ લેતા.

મારા સ્કિન કલર ને લીધે તેઓ મને એ હદે નફરત કરતાં કે સમાજમાં ક્યાંય મને પોતાની સાથે લઈ પણ ન જતા, હંમેશા છેલ્લે વધેલું ઘટેલું જ હું જમવા પામતી,ક્યારેક તો કોરા ભાત,તો ક્યારેક વાસી રોટલી અને છતાં સાંભળવું પડતું તે કાળી ના લીધે અમારા ખાવાનો ખૂબ જ ખર્ચો આવે.
બધા સારો નાસ્તો કરતા હોય ત્યારે મને કપડા ધોવા બેસાડી દેવામાં આવતી અને છેલ્લે મારી આંખની સામે જ અડધા કપ ચા માં પાણી ઉમેરીને મને ટાઢી ચા પીવડાવીને મારી ઉપર ઉપકાર કરતા.

આ બધા ની વચ્ચે મારો શારીરિક અને માનસિક વિકાસ સરખો થયો જ નહીં. આખા કુટુંબમાં કોઈ ના પણ ઉતરેલા કપડાં જ મારે પહેરવા પડતા તેથી કપડા લાંબા હોય,મોટા હોય, ઝાંખા પડી ગયેલા હોય તો પણ મારે તેને જ પહેરવા પડતા. એટલે વળી હું હતી એના કરતાં પણ વધારે ખરાબ દેખાતી. માથું ધોવા માટે નિરમા પાવડર આપે કોઈ દિવસ માથાં માં નાંખવા માટે તેલ પણ નહીં,માટે મારા માથાના વાળ ધીરે ધીરે સફેદ થવા માંડ્યા હતા અને ખૂબ જ ઓછા થવા માંડયા.

હું દિવસે ને દિવસે વધુ કુરૂપ થવાં લાગી.

વળી મારાથી પણ નાની મારી બધી જ કઝીન ના લગ્ન થવા માંડયા એટલે તે લોકોને મને ચીડવવા માટે વધુ એક કારણ મળી ગયું હંમેશા કહેતા કે અમારા બધાના જૂતા ઘસાઈ જશે પણ આ કાળી નો કોઈ ધણી નહીં થાય.

મારી રડતી આંખો હંમેશા ફરિયાદ કરતી કે હે ભગવાન “કેમ” “કેમ ભગવાન કેમ” તમે મને “odd one out”બનાવીને જન્મ આપ્યો,
હું કોઈ સાધારણ દેખાવ વાળી ફેમિલીમાં જન્મી હોત તો બધા મને પ્રેમ કરતા જ હોત ને અથવા તો આજ ફેમિલીમાં રૂપાળી હોત તો પણ બધા મને પ્રેમ કરતા હોત ને પણ તમારે મને દુઃખી જ જોવી હતી,રડતી- કકડતી જ જોવી હતી માટે જ તમે મને આ કુટુંબમાં જન્મ આપ્યો ને?

આમ ને આમ મે ભગવાનથી પણ અબોલા કરી લીધા,અને દિવસો કામ અને કામમાં ભૂખ્યા-તરસ્યા જવા લાગ્યા.

જ્યારે ઘરના કોઈ ના હોય ત્યારે તો મને હું ગાડી થઈ ગઈ છું તેવું જ લાગતું કદાચ ગાંડી જ થઈ ગઈ હતી.

એવામાં એકવાર મારી ભાઈની કોલેજમાં નાટક ભજવવાનું હતું
પણ તેમાં ગાડી છોકરી નો ટૂંકો પણ મહત્વનો રોલ ભજવવાનો હતો કોલેજ ની બધી જ બ્યુટીફુલ છોકરીઓએ લીડ રોલ માટે ઇચ્છા દર્શાવી પણ ગાંડી છોકરીનો રોલ માટે કોઈ હા ના ભણી અને મારા હેન્ડસમ ભાઈને પોતાની આ કાળી બેન ગાંડી જ છે તે પુરવાર કરવાનો “ગોલ્ડન ચાન્સ” મળી ગયો

તે રાત્રે પહેલીવાર મેં મારા પરિવાર હા મારા પરિવાર સાથે ભોજન કર્યું આગ્રહ કરીને મને મસ્ત વ્યજનો જમાડ્યા તો મેં મારા ભગવાન સાથેના આટલા વર્ષોથી કરેલા અબોલા ને ભૂલીને હું મનમાં ને મનમાં તેમના પ્રત્યે આભાર વ્યક્ત કર્યો ખુશીથી મારા હાથમાંથી બે વાર જમવાનું નીચે પડી ગયું અને પેલું જૂનું ઝેર મારા ભાઈ ની આંખો માં “આઉકલી” કરી ગયું.

અને છેલ્લે જ્યારે મને આઈસ્ક્રીમ આપવામાં આવ્યો ત્યારે તો જાણે મારું મન ખુશીને માયુઁ ધબકવાનું જ ભૂલી ગયું તેવું મને લાગ્યું વર્ષોથી જે પ્રેમના સપના મારી આંખોએ જોયેલાં તે અચાનક જાણે પૂરા થઈ રહ્યા હોય તેવું મે ફીલ કયુઁ.

અને ત્યાં જ મારા ભાઈએ મને ગાંડી છોકરીનું પાત્ર તારે ભજવવાનું છે તેવું કહ્યું…..અને મારાથી અનાયાસે પુછાઈ ગયું કે હું તો તારી કોલેજમાં ભણતી પણ નથી તો એ પાત્ર કઈ રીતે ભજવીશ??
હું તો ફક્ત સાત ધોરણ સુધી ભણેલી છું તો હું કઈ રીતે કરી શકીશ ??

તો મને કહે છે કે ગાંડી મારી કોલેજ સુંદર છોકરીઓ ગાંડી જેવી થોડી લાગે અને તારે તો એક્ટિંગની પણ નહીં કરવી પડે એનો છૂપો અર્થ એ હતો કે તું તો ગાંડી છે ને ?? તેના હાસ્ય ઉપરથી મને સ્પષ્ટ સમજાઈ ગયું.
અને મારા ઠંડા આઈસ્ક્રીમ સાથે સાથે મારા સપના પણ ઓગળી ગયા અને સહેજ તીણી ચીખ સાથે મારા હૃદય સ્વીકારી લીધું કે હા હું ગાંડી જ છું તો જ બધા લોકો મને ગાંડી કહેતા હશે ને??

પછીથી એક વિક માટે મારે પ્રેક્ટિસ માટે જવાનું હતું તેવા એક દિવસ રોડ ક્રોસ કરતી વખતે મને ખૂબ જ બીક લાગી હતી તેથી મેં મારી સાથે ઊભેલા બેનનો ગભરાઈને અજાણતા જ હાથ પકડી લીધો અને પછી મારું ધ્યાન પડ્યું કે તે બેન તો પોતાની મનની આંખોથી રોડ ક્રોસ કરતા હતા તેમની આંખો તો હતી જ નહીં અને તેમને એવી લાગણી થઈ કે હું તેમની મદદ કરી રહી છું તેથી તેમણે મને થેન્ક્યુ કહયુ મારી લાઇફમાં ફર્સ્ટ ટાઈમ હોય મને થેંક્યુ કહ્યું હતું.

હળવે રહી ને અમે એકબીજા ને રસ્તો ક્રોસ કરાવી દીધો અને પછી તેમણે મારા હાથ ને પંપાળતા કહ્યું કે બેટા તું તો ખૂબ જ સુંદર છે અને જાણે મારી આંખો માંના આંસુ ઓએ વિદ્મોહ કરીને ધસમસતા સમુદ્રના મોજાં બનીને બહાર ધસી આવ્યા

તે લેડી ને કશું જ સમજાય તે પહેલાં જ હું તેમને વળગી ગઈ તેમણે મને ખૂબ જ અનુભવી ની જેમ પહેલા તો ખૂબ જ રડવા દીધી અને પછી મને પોતાની પાસેની વોટર બોટલ માંથી પાણી પીવા આપ્યું પછી ધીરજ પૂવૅક મારી પૂરી આપવીતી તે સાંભળી.

તાળીઓના ગડગડાટ એ મને જાણે ફરી વર્તમાનમાં લાવી દીધી આખી પબ્લિકે ઊભા થઈને “સ્ટેન્ડિંગ ઓવેશન”આપ્યું હતું એક દૂર ખૂણામાં ઉભેલો મારો ભાઈ વિસ્મય હતો કે આ બધું કેવી રીતે બની ગયું?? હું તાળીઓ પાડું તો ઈગો ઘવાય, અને ના પાડું તો આટલા બધા ઓળખીતા ની વચ્ચે તેનું નમતું થાય માટે “સ્ટેન્ડિંગ ઓવેશન” આપે તો છે પણ પોતાની નજરમાં થી જાણે ઉતરી ગયો હતો.

મારી એક્ટિંગના ખૂબ જ વખાણ થયા હતા Actually હું બ્યુટીફુલ તો ના જ હતી અને મારી પાસે જૂનાપુરાણા ફાટેલા કપડાં પણ હતા, જ્યારે ઘરમાં જ મારા પોતાના ફેમિલી એ તો ગાડી જ છું તેવું મારા મગજમાં ઠસાવી જ રાખેલું અને જ્યારે હું ઘરમાં એકલી હોય ત્યારે જાણે ગાંડી જ છું તેમ જ રહેતી.

માટે જ્યારે આ પાત્રને મારે સ્ટેજ ઉપર ભજવામાં આવ્યું ત્યારે લોકો ને લાગ્યું કે હું મારા પાત્ર માં એકાકાર થઈ ગઈ છું પણ ખરેખર તો નાનપણથી મારામાં સળગી રહેલી આટલા વર્ષોની લાચારી અને પીડા ને મે નીચોવીને ધમાકેદાર પર્ફોર્મન્સ આપ્યો.

મેં મનોમન મારી આશા ની ઉદય સમાન આશાબેનને વંદન કર્યું આશાબેન જેણે મને રોડ ની સાથે સાથે આ જીવનનો રસ્તો પણ ક્રોસ કરાવી આપ્યો હતો તે જ.

તે દિવસે તેમણે મારી આપવીતી બરાબર સાંભળી પણ લીધી અને મને સંભાળી પણ લીધી અને તરત જ હરિવંશરાય બચ્ચને અમિતાભ બચ્ચન ને આપેલી એક સલાહ તેમણે મને આપી કે કદાચ આપણી પાસે નાટક માં કે આ જીવન માં “Main Roll” ના હોય તો આપણા ભાગમાં જે રોલ આવે તેને આપણે “Main Roll” કરતાં પણ વધારે ધમાકેદાર રીતે ભજવવો જોઈએ.

અને જેમ આટલા ગોરા અંગ્રેજો ની વચ્ચે ગાંધીની લાઠી અમર થઈ ગઈ તેવી જ રીતે આટલા ગોરા ચહેરાઓ ની વચ્ચે આ કાળી ગાડી ની કહાની રંગમંચ ઉપર અમર થઈ ગઈ.

એ પછી દેશમાં આ નાટક નાં ખુબજ Show થયા બ્યુટીફુલ છોકરીઓ બદલાતી રહી મારા પાત્રમાં હું એક જ ઉભી રહી અને આ રીતે ઘણી બધાબધી ભાષામાં પણ નાટ્ય રૂપાંતર થયું.

અચાનક આવી પડેલા આ અવસરને મે અવસર ની જેમ સજાવી-ધજાવી ને માણ્યો, તેથી જ કહું છું તમે પણ ધ્યાન રાખજો રખે આવો કોઇ રૂડો અવસર ચૂકી ના જતાં.

મન ની મનોવ્યથા.

✍🏻 સારિકા રાઈચુરા.

ઉદાહરણ

મારા મમ્મી સાચું જ કહે છે કે….

ભણેલી છોકરીઓ માથા ફરેલી જ હોય છે.

આ તે કેવી જીદ કે ઘરની ચાર ગાડી છે….બાઈક છે….તારું પોતાનું એક્ટિવા પણ છે….પણ તારે તો આ ઘરની ગાડીઓમાં ત્યાં નથી જવું કે તારે કેબમાં પણ નથી જવું…અને આટલે દૂર કોઈ ઓટો વાળો આવવાની હા પણ નથી પાડતો….પણ તારે શું તારે તો મારો આખો દિવસ જ બગાડવો છે ને??

આમ સુરજના તાપથી સાથે-સાથે સુરજનું મગજ પણ તપવા લાગ્યું અને તે સંધ્યા પર ખુબ જ ગુસ્સે થયો.

ઘણી વખત પછી એક ઓટો વાળા એ હા પાડી અને તે લોકો તે ઓટો માં બેઠા…ઓટો વાળાએ શરૂઆત માં ખુબજ સરસ રીતે ઓટો હંકારી પછી જેમ તેમ Drive કરવા માંડ્યો….ખાડા-ટેકરા મા ઓટો નાં પૈડા ફરવા માંડયા અને ગુસ્સામાં કે ગરમીમાં કે “એક અહમ” કે આજે મારું ધાર્યું ના થયું તેમ વિચારી વિચારીને એને રીક્ષાવાળા કરતાં પણ સંધ્યા ઉપર વધારે ગુસ્સો આવવા લાગ્યો તેને સંધ્યા સાથે વાત તો ઠીક પણ તેની સામે જોવાનું પણ મન ના થતું હતું….

ત્યાં પહોંચતા પહોંચતા સુધીમાં તો તેને પોતાની જાત ઉપર પણ ગુસ્સો આવવા લાગ્યો કે હું આટલો બધો ભણેલો-ગણેલો આટલો મોટો સીએ જેની પોતાની ઓળખાણ,જેની સલાહ લેવા માટે લોકો Appointment લે છે…. જે હજારો લોકો નું રિટર્ન ફાઈલ કરે છે….જેની પોતાની આવક લાખો રૂપિયા છે…. તેને…..ત્યાં જ તેનું ધ્યાન ઓટો ડ્રાઈવર ની ખરાબ નજર જે સંધ્યા ઉપર પડતી હતી તેની ઉપર જાય છે અને તે ગુસ્સાથી ઓટો ને ઉભી રાખીને અડધે રસ્તે ઉતરી જાય છે… અને સંધ્યા ઉપર ખૂબ જ ગુસ્સે થાય છે અને હવે આ અડધે રસ્તે શું કરવું તેની મથામણમાં પડી જાય છે.

પાછું જવું તો શક્ય જ ન હતું… અને આગળ વધવા માં પણ કઈ મજા આવે એવું લાગતું નહોતું….બીજો કોઈ ઓટો વાળો ત્યાં હતો પણ નહીં માટે ફરી એ જ રીક્ષાવાળાને વિનંતી કરી અને ફરી પોતાની યાત્રા જેમતેમ ચાલુ કરી.

પહોંચીને ને તે સંધ્યા ઉપર ખૂબ જ ગુસ્સે થઈ ગયો અને કહ્યું કે આપણી ગાડી લઈને ગયા હોત તો કેટલી બધી નિરાંતે અને જલ્દીથી અહીં પહોંચી ગયો હતો આ કોઈની ઉપર ડિપેન્ડ રહ્યા એટલે કેટલા હેરાન થયા તે જોયું ને??

સંધ્યા થોડી વલોવાઇ ગઈ….થોડી સહમી ગઈ…

અને પછી સુરજ ને કહ્યું કે સુરજ આજ વાત હું તને કેટલા સમયથી સમજાવું છું કે જેમ તારો આ એક જ દિવસ કોઈની ઉપર ડિપેન્ડ રહેવા મા બગડી ગયો તો તું વિચાર કર કે હું મારી આખી જિંદગી તારી ઊપર Dependent રહી ને કેવી રીતે વિતાવીશ??

આ જે લાંબો રસ્તો હતો તે આપણી લાંબી જિંદગી હતી સુરજ

શરૂઆતમાં રિક્ષાવાળાએ ખૂબ જ સરસ રીતે ડ્રાઈવિંગ કર્યું અને પછી ખૂબ જ ખરાબ રીતે ડ્રાઇવિંગ કયુઁ…… તેવી જ રીતે શરૂઆતમાં તો આપણા વચ્ચે ખૂબ જ પ્રેમ હશે પણ પાછળથી જ્યારે મન દુખ થશે ત્યારે શું થશે તે જોયું ને…

જેમ તને તુ સીએ છે…. અને તને તારા પોતાના ઉપર અભિમાન છે ને તેમ મને પણ હું CA છું ને તેના ઉપર અને મારા પોતાના પર ખૂબ જ માન છે …સુરજ

જેમ અડધા રસ્તે તું પાછળ જઇ શકતો ના હતો ને આગળ વધવામાં પણ તને મજા આવતી ના હતી તેવી જ રીતે મારી જીંદગી પણ અમુક વષોઁ પછી આમ જ એક જગ્યાએ આવી ને ઉભી રહી ગઈ હશે….એક બુત ની જેમ….

Please સૂરજ મારા જીંદગી નાં સફર માં તું મારો સાચો હમસફર બની જા…..

અને સુરજ જાણે સંધ્યા માં વિલિન થઇ ગયો.

Private

Daughter: Why do I have to be separated for four days like this?

Mother: Nothing Beta …

Daughter: Why is Grandma so angry?

Mother: Nothing like that …..

Daughter: Mom, why is she keeping these sanitary pads hidden everywhere and in between so many prints ??

Mother: Nothing like that …..

Daughter: Why are you so scared

Mother: Nothing like that …..

Daughter: Mom why do you feel so embarrassed ??

Mother: Oh nothing

Daughter: Mum has done anything wrong to me ?? If I go to anyone, I feel like they have disappeared, and they immediately turn away from me, and today, they did not even let me enter the temple.

Mom, why are you doing this to me … why do people do this to me ??

Mother: There is nothing new in this, dear. Listen, it happens to you and it happens to every woman in the world.

Daughter: So why do I have to hide like this ??

Mother: Beta, probably because the part from where menstruation comes from is called a private part and has to be kept private.

After so many years today, I suddenly remembered this thing ….. because ….. because today my father-in-law was so happy and greeted my father over the phone saying that I had given birth to a daughter … ..But …. I wondered why people say this thing out loud, because this thing should also be kept secret because …..

because……

I had a baby from that very same part!

કેમ મને ચાર દિવસ આવી રીતે અલગ રહેવાનું મમ્મી ??

કઇ નહિ બેટા એમજ……

હવે દાદી કેમ આટલા બધા ગુસ્સામાં છે???

કઇ નહિ બેટા એમજ…..

મમ્મી, તે આ સેનેટરી પેડ કેમ આટલી બધે અંદર અને આટલા બધા છાપાઓની વચ્ચે છુપાવી ને રાખ્યા છે??

કઇ નહિ બેટા એમજ…..

મમ્મી તું કેમ આટલી બધી ડરી ગઈ છે કે

કઇ નહિ બેટા એમજ…..

મમ્મી તું કેમ આટલી બધી શરમિંદગી મહેસુસ કરે છે??

અરે કઇ નહિ બેટા એમજ…..

મમ્મી મારાથી કંઈ પાપ થઈ ગયું છે?? હું કોઈની પણ પાસે જાવ તો તેવો અભડાઇ ગયા હોય ને તેમ તરત જ મારાથી દૂર થઈ જાય છે અને આજે તો મને કોઈ એ પ્રસાદી પણ ન આપી

મમ્મી તું ચોખવટ કર ને …..મને જ કેમ આવું થાય છે…. લોકો કેમ મારી સાથે આવું કરે છે??

જો બેટા, સાંભળ આમાં કશુ જ નવુ નથી તને જે થયું છે ને તે દુનિયામાં દરેકે દરેક સ્ત્રી સાથે થાય છે તો જરા પણ ઝાંખી ના પડ..

તો….તો કેમ આવી રીતે મારે છુપાવવાનું??

બેટા, કદાચ એટલા માટે કે જે જગ્યાએથી માસિક ધર્મ આવે છે ને તે ભાગ ને ગુપ્ત ભાગ કહેવાય ને માટે ગુપ્તતા જાળવવાની હોય.

આટલા વષોઁ પછી આજે મને અચાનક આ વાત અનાયાસે યાદ આવી ગઇ…..કારણ…..કારણ કે મારા સસરા એ ખુબજ ખુશ થઇ ને ફોન ઉપર મારા પપ્પા ને વધામણી આપતા જણાવ્યું કે મે દીકરી ને જન્મ આપ્યો છે….. પણ…. આ વાત ને કેમ લોકો મોટે મોટેથી કહે છે આ વાત ને પણ ગુપ્ત રાખવી જોઈએ કારણ …..કારણકે મે બાળક ને જન્મ પણ ……

કાયદો

કાયદો તો કહે છે કે કોઈનું ખૂન ના કરાય નહીંતર ગુનો બને….

અને કાયદો એમ પણ કહે છે કે હેલ્મેટ નહી પહેરો તો પણ ગુનો બને……અને કદાચ એક્સિડન્ટ થશે તો brain haemorrhage ના કારણે મૃત્યુ થઇ શકે છે.

પ્રથમ કાયદાનું સામાન્યતઃ પૂર્ણ પાલન થાય છે.
બીજા કાયદાનું સામાન્યતઃ પૂર્ણ પાલન થતું નથી.

અર્થઘટન:-

બીજાની જિંદગી નું ખૂન કરતી વખતે આપણને કાયદાનો ડર લાગે છે…..પણ પોતાની જિંદગી ને ખૂની વિચારોના [જેવાકે હેલમેટ નહીં પહેરીશ તો ચાલશે] હવાલે કરતા પહેલા કાયદાનો નહીં તો પોતાના જીવતા રહેવાનો ફાયદાનો તો ચોક્કસ વિચાર કરવો જોઈએ.

✍🏻સારિકા રાઈચુરા